ارز چیست؟
ارزها و نرخ ارز چیست و انواع آنها چیست؟
منظور از ارز، ارز خارجی است. این یک ارز رایج پذیرفته شده است که شامل سکه و اسکناس کاغذی است و توسط دولت صادر می شود و در اقتصاد گردش می کند. پولی که به عنوان واسطه برای مبادله کالاها و خدمات استفاده می شود، اساس و زیرساخت تجارت محسوب می شود به عبارت دیگر، واحدهای پولی که در کشورهایی غیر از کشور مبدا معامله می شوند اغلب ارز نامیده می شوند.
نرخ مبادله ای به معنای مقدار پول ملی است که برای دریافت ارز کشور دیگر باید پرداخت شود. نرخ ارز را می توان معادل ارز خارجی پول داخلی نیز در نظر گرفت. به عبارت دیگر قیمت خرید یا فروش یک واحد ارز به واحد پول رایج کشور را نرخ مبادله می گویند. سرمایه گذاران اغلب ارزها را در بازار ارز معامله می کنند. نرخ تبدیل ارز نرخی است که با آن دو ارز مختلف را می توان با یکدیگر مبادله کرد. این قیمت ها را می توان «گذرانده» یا «تثبیت» کرد.
به طور کلی هر کشور واحد پولی مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال واحد پول رسمی سوئیس فرانک و واحد پول رسمی ژاپن ین است. در مورد یورو که به عنوان واحد پول چندین کشور اروپایی استفاده می شود، استثنا وجود دارد. اگرچه هر نوع ارز در یک کشور خاص مهم تلقی می شود، اما در برخی موارد کشورهای دیگر ممکن است اعلام کنند که واحد پول سایر کشورها در کشورشان قانونی است. به عنوان مثال، السالوادور و پاناما استفاده از دلار را آزاد کرده اند.
سیاست مالی در نرخ ارز ثابت: در صورت عدم وجود نرخ ارز و حساب سرمایه، سیاست های مالی بر سطح تقاضای کل و درآمد کل تأثیری ندارد و تنها ساختار تولید تحت تأثیر افزایش نرخ بهره و کاهش سرمایه گذاری قرار نمی گیرد. به نوبه خود، مقدار پول در گردش نیز کاهش می یابد و ذخایر ارزی بانک مرکزی کاهش می یابد.
سیاست پولی در سیستم نرخ ارز ثابت: این سیاست در چنین شرایطی به خوبی جواب نمی دهد و سود کوتاه مدت را کاهش می دهد. و امکان تغییر جزئی در محتوای محصول وجود دارد.
سیاست مالی در سیستم نرخ افزایشی: سطح تعادل درآمد کل به طور مثبت تحت تاثیر قرار می گیرد و افزایش می یابد.
سیاست پولی تاثیر مثبتی بر نرخ تورم دارد سیاست پولی: تاثیر مثبتی بر سطح درآمد دارد اما تاثیر آن بر نرخ سود به طور قطع مشخص نیست. در تعادل جدید، نرخ بهره ممکن است کاهش یا افزایش یابد یا بدون تغییر باقی بماند.
ارزهای مختلف
ارز دولتی: ارز دولتی که توسط دولت از طریق بانک های مجاور فروخته می شود.
ارز رقابتی: ارزی است که توسط دولت در رقابت با بازار آزاد ارائه می شود.
کمک هزینه دانشجویی: پولی که توسط دولت برای پوشش هزینه های دانشجویانی که در خارج از کشور تحصیل می کنند و برای ادامه تحصیل آنها صادر می شود.
ارز تسویه حساب: ارزی است که مبنای تسویه در قرارداد تسویه حساب می شود.
ارز مبادله ای: ارزی است که برای گروه های خاصی از کالاهای وارداتی در مرکز مبادلات تعیین می شود.
ارز: ارزی است که پس از دریافت کالا ارسال می شود.
ارزنده: ارزی است که قیمت آن ثابت نیست و بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می شود.
ارز صادراتی: ارزی است که از فروش کالاهای صادراتی تامین می شود.
انواع مبادله
نرخ واقعی: نرخ واقعی نسبت نرخ ارز خارجی به نرخ ارز داخلی برای همان ارز است.
نرخ ارز موثر اسمی: ارزش پول یک کشور را در میانگین موزون ارزهای سایر کشورها اندازه گیری می کند که در آن وزن ها نشان دهنده سهم هر کشور در تجارت بین المللی کشور است. به همین دلیل، به آن نرخ ارز مبتنی بر تجارت نیز می گویند.
نرخ ارز موثر واقعی: نرخ ارز موثر واقعی از تقسیم میانگین موزون قیمت یک سبد کالا در کشورهای شریک تجاری بر حسب پول محلی بر قیمت کشور به دست می آید.
نرخ ارز چگونه تعیین می شود؟
دو روش برای تعیین نرخ ارز وجود دارد:
در کشورهایی که ورود و خروج ارز آزاد است و دولت و بانک مرکزی در بازار ارز دخالتی ندارند، در واقع بازار ارز جهانی وجود دارد، ورود و خروج ارزهای مختلف و سیستم ارزی در آنجا آزاد است. به این سیستم ارز آزاد می گویند.
در موردی دیگر، در کشورهایی که ورود و خروج ارز توسط دولت و بانک مرکزی کنترل می شود، بازار ارز یک بازار داخلی، محدود و کنترل شده است و نظام پولی را سیستم کنترل ارز می نامند. در سیستم مبادلات آزاد، نرخ ارز شناور است، به این معنی که نوسانات عرضه و تقاضای ارز، قیمت آن را تعیین می کند و آن قیمت یا میخ در معرض تغییرات در عرضه و تقاضا است، اصطلاح شناور.
در سیستم ارزی ثابت نرخ ارز ثابت است به این معنی که نرخ توسط دولت تعیین و تعیین می شود. دولت واردکننده و صادرکننده اصلی پول است و نرخ را بر اساس ارزش های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تعیین می کند. در کشورهای پردرآمد، با وجود ثبات نرخ ارز، دولت ها در مواقع لزوم در بازار مداخله می کنند تا نرخ ارز را کاهش یا افزایش دهند.
فرمول تعیین نرخ واقعی ارز
بانک های مرکزی دنیا از جمله بانک مرکزی ایران نرخ واقعی ارز را با استفاده از فرمول (Reelection rate) محاسبه می کنند.
اجزای این فرمول که به اختصار RER نامیده می شود شامل e (نرخ ارز اسمی)، p (شاخص قیمت داخلی) و Pf (شاخص قیمت خارجی یا "آمریکا") است.
فرمول نرخ انتخاب مجدد به شرح زیر است:
شاخص قیمت خارجی (ایالات متحده) x نرخ ارز اسمی = نرخ ارز واقعی
این عدد بر مخرج کسری که شاخص قیمت محلی است تقسیم می شود.
تفاوت بین نرخ تورم داخلی و نرخ تورم خارجی (ایالات متحده) از تفاوت PF-P به دست می آید.
طبق این فرمول، افزایش تورم در کشورهای خارجی (در صورتی که هزینه شرکت کمی افزایش یابد) منجر به کاهش نرخ واقعی ارز می شود.
این اعداد روزانه محاسبه می شود تا بانک مرکزی روزانه نرخ ارز آمریکا و سایر کشورها را منتشر کند و تعادل پولی برقرار شود.
با استفاده از این فرمول به عنوان منبع، اگر قیمت بالاتر از نتیجه این فرمول باشد، بانک مرکزی سیاست افزایش عرضه ارز در بازار را تعیین می کند و اگر نرخ بازار کمتر از نتیجه فرمول باشد، عرضه ارز را کاهش می دهد.
چه عواملی بر نرخ تبدیل تأثیر می گذارد؟
عوامل مختلفی بر مشاور خرید ارز دیجیتال تاثیر می گذارد:
1- تراز پرداخت ها
هر گونه تغییر در تراز پرداخت ها به طور مستقیم بر نرخ ارز تاثیر می گذارد. صاحبان ارز کشوری که تراز پرداخت آنها رو به کاهش است، آن را می فروشند و ارز معتبر دیگری می خرند. بنابراین عرضه این ارز در بازار رو به افزایش است و نرخ برابری آن نیز نسبت به سایر ارزها کاهش می یابد.
2- استقراض از خارج
هر چه بدهی کشور بیشتر باشد، نیاز به ارز خارجی برای پرداخت اصل و سود بدهی بیشتر می شود. بنابراین فشار بر ذخایر کشور به نرخ ارز کشور منتقل شده و آن را تضعیف می کند.
3- امید به آینده
نرخ ارز بسته به پیش بینی وضعیت ممکن است نوسان داشته باشد. با وجود اینکه انتظار می رود نرخ ارز در آینده بالاتر باشد، صادرات کالا به طور قابل توجهی نرخ ارز بالاتری خواهد داشت و با تبدیل به ارز داخلی نرخ بهتری خواهد داشت و پول بیشتری دریافت می کند. می توان.
4- التهاب
اگر قیمت در هر دو کشور یکسان است، برای تعیین موقعیت هر کشور باید قیمت کالا و عمده فروشی را در نظر گرفت.
5- سیاست های اقتصادی
سیاست های موثر بر نرخ ارز عبارتند از: افزایش معقول عرضه پول، سیاست مالی مناسب، ماهیت دیپلماسی خارجی و اقدام نظامی، سرمایه گذاری در نقدینگی.
تفاوت پول و ارز چیست؟
یکی از جدی ترین اشتباهات مالی اشتباه گرفتن پول با ارز است. هر دو ماهیت متفاوتی دارند، کاربردها و دینامیک متفاوتی دارند و در سیستم های مختلف استفاده می شوند. به همین دلیل است که بیت کوین و اتریوم را کریپتوکارنسی یا کریپتوکارنسی می نامند و نباید به اشتباه به پول دیجیتال یا ارز دیجیتال ترجمه شوند.
پول: این سکه یکسان است که نزد طلبکار باقی می ماند و ارزش ذاتی دارد.
ابزاری برای ذخیره ارزش؛ ارزش خود را در طول زمان حفظ می کند
او یک واسطه است.
یک مرجع حسابی است.
قابل حمل است.
بادوام است و پوسیدگی ندارد.
تقسیم شده است
می توان آن را در هر نقطه از کره زمین مبادله کرد.
طلا و نقره نمونه های رایج پول هستند.